Przejdź do głównej zawartości

miejski



a miał być wiosenny – rozpoczęty w jeszcze w lutym aktualnie zajął miejsce na liście dzianin do noszenia jak się ochłodzi.... i jak tu nie wyczekiwać jesieni ;/
jest namiastką enigmatycznego wielkiego planu noworocznego, który uparcie nie daje mi spokoju;) – czyli udało się przerobić zbyt długo leżakującego holsta  w kolorze cocoa uwalniając tym samym zasoby włóczkowe....
nad projektem myślałam długo....początkowo to miała być chusta, nawet miało być ich kilka w różnych odcieniach kolorystycznych – polegając na internetowych zachwytach tą nicią poszalałam w zakupach trochę bez opamiętania
czas pokazał, że z chustą było tej włóczce nie po drodze – upewniłam się gdy mój zachwyt skradł pulower Wiolety według projektu Pauli Wiśniewskiej – wykonany z tegoż samego holsta – w sensie materii rzecz jasna
przystąpiłam do czasochłonnego jak się okazało procesu dziergania, co rusz przekładając ów udzierg na bok z bardziej lub mniej błahych powodów... neverendingstory doczekał finiszu choć wciąż z wspomnianych powodów znajduje się w stanie w swoistej  hibernacji....



To dobrze rozpisany projekt z bardzo ciekawym wzorem strukturalno–ażurowym, którego atrakcyjność podkreśliła ujednolicona włóczka.


wszystko zrobiłam w tym swetrze zgodnie z projektem: zachowałam też (pomimo obaw początkowych, iż będą mi falować) oryginalne wykończenia i-cordem, które okazały się idealnie tutaj przemyślane – w połączeniu z ładnym kształtem wydłużonego tyłu nadają całości wysublimowanego;  rysunkowego podkreślenia


jedyne co zmieniłam to włóczka – choć w zasadzie odwrotnie (patrz wyżej:)
przyzwyczajona i w pełni zasymilowana z merino jakoś nie mogę się jeszcze do niej przekonać  – nie jest sztywna ale sznurkowa, dość miękka  ale nie sprężysta – trochę bardziej bawełniana niż wełniana choć obu tych składników jest w tej włóczce idealnie po równo;)


Damy sobie szansę ;) choć sprawiła mi ona jedną niemiłą niespodziankę podczas blokowania:
do procesu przystąpiłam jak zawsze namaczając w wodzie eucalanem, wyciskając, rozkładając na płasko czekałam na wyschnięcie.....ujawniło ono wzdłuż załamania dzianiny nieregularne zacieki w zdecydowanie ciemniejszym odcieniu...przy czym dodam iż w trakcie moczenia holst nie puścił jakiejś drastycznej ilości farby – raczej zgodnie z oczekiwaniami....
zamoczyłam raz drugi – do usunięcia nadmiaru wody wykorzystałam najniższe obroty wirówki w pralce – pomogło. Sweter w formie też nie ucierpiał...czyli można prać;)


uznać mogę tą włóczkę za świetną alternatywę czystej bawełny, bo jest zdecydowanie lżejsza i delikatniejsza...
Poprzedni projekt pokazał również, że z powodzeniem można ją łączyć...
nauczona tymi dwoma udziergami pamiętać muszę tylko o tym, że holst w blokowaniu delikatnie puchnie i robi się w dzianinie bardziej zwarty...czyli grubsze druty mu nie zaszkodzą;)


dane techniczne:
florence pullover by Paula Wiśniewska
włoczka: holst coast w ilości 6 motków przerabianych podwójnie
druty: 3.0; 3.5 


miłego tygodnia z robótką w ręku....najlepiej;) i nie tylko w miejskich okolicznościach;))



Komentarze

  1. Świetnie wygląda:) Ładny kolor:) pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo ładny sweterek. I kolor. Masz talent w kojarzeniu wzoru z fakturą i kolorem włóczek. Nieodmiennie podziwiam za równiutkie dzierganie.

    Pozdrawiam - silvarerum :-)

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja nie mogę do Ciebie zaglądać, bo co przychodzę to widzę tak cudne udziergi, że mam ochotę zrobić identyczne !!!
    Ślicznie wyszedł ten sweter, kolor mi się strasznie podoba a do Ciebie pasuje idealnie !!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. więc do dzieła;) hehe;) myślę, że do Ciebie ten wzór również będzie pasował - w tym kolorze właśnie;)
      dziękuję Ci pięknie;)

      Usuń
  4. A ja mam tak samo jak Monika. jak coś zobaczę w tak pięknym i perfekcyjnym wydaniu to udzierg automatycznie trafia na moja listę Must Have i tym samym trafia na nią ta piękna Florence, chociaż oglądając inne wykonania myślałam,że to nie dla mnie.Pozdrawiam w zachwycie ogromnym!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tym bardziej cieszy, że nie tylko mam nowy pulower ale również kogoś nim zainspirowałam;)
      po wspomnianym noszeniu uważam, że to duet trafiony - włóczka i wzór doskonale się uzupełniają
      dziękuję i pozdrawiam;)

      Usuń
  5. No i widać coś w tym jest że do każdej włóczki istnieje projekt idealny :) Pięknie wyszedł - pasuje jak ulał no i zdjęcia ślicznie go eksponują. Kolor bardzo ciekawy. Muszę w końcu spróbować tego Holsta

    OdpowiedzUsuń
  6. Piękna prezentacja i perfekcyjne wykonanie. Cenne wskazówki dotyczące holsta.
    Pozdrawiam w zachwytach.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. po krótkim noszeniu dodać mogę, że jest na plus: ciepły i delikatny - choć niezmiennie sznurkowy - taki zaskakujący duet;)

      Usuń
  7. Aniu, tak zaglądam dzisiaj do Ciebie na bloga, a tu taka miła niespodzianka:))) Muszę przyznać, że Twoja wersja kolorystyczna bardziej mi przypadłą do gustu i wbiła się aktualne fascynacje kolorystyczne:)) Patrząc na Ciebie pobiegłam czym prędzej założyć swoją Florencję i wiesz, bardzo ją lubię:))) Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie:)))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. a ja żałowałam, że nie mam na stanie Twojego koloru...
      ja swoją już nosiłam - i z pewnością się polubimy:)
      Dziękuję za inspirację;)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

w końcu...

Nadeszła wiosna. Może i nawet wczesne lato, które rozpieszcza nas ciepłem słonecznego blasku. W końcu jest ciepło. W końcu też udało mi się skończyć dziejący się zbyt długo i z dozą niepowodzeń prosty – acz nie prostacki kardigan. Kupiłam projekt, wybrałam włóczkę i zaczęłam dziergać....stosunkowo dawno temu.... Bezkres dżerseju na cienkich drutach dzieje się powoli, więc gdy po skończeniu całość korpusu okazało się, że nie trafiłam z wymiarem otworów na rękawy to sami rozumiecie delikatne rozczarowanie jakie mnie ogarnęło. Próbowałam sztukować, dzielić i markować nietrafioną część swetra  – bezskutecznie; bo im bardziej proces kombinacji technicznych nabierał tempa tym większe rozbieżności ukazywały się moim oczom.. Sprułam. Kolejne podejście okazało się porażką do kwadratu bo popełniłam ten sam błąd w tym samym miejscu....byłam już wtedy bliska rezygnacji uświadamiając sobie ilość godzin jakie zmarnowałam! Ów czas nie pozostawił mnie jednak obojętnej i dał mi podstawową

...

wielokropek – znak interpunkcyjny w postaci trzech umieszczonych obok siebie kropek (…) używany przeważnie na końcu zdania, dla zaznaczenia fragmentów pominiętych ...pominę więc tłumaczenie coraz mniejszej aktywności. Przytaczanie tych samych spostrzeżeń o płynącej zbyt szybko codzienności, o braku światła do zdjęć, o wielu planach, które z równą intensywnością pojawiania znikają w przyszłości pod wspólnym mianownikiem: jutro. Ten, z kolei migiem przekształca się w bliżej niesprecyzowane: potem, kiedyś, innym razem. Nawet samo dzierganie idzie mooooozoooooolnie...beznamiętnie schodzą z drutów pomniejsze  dzianiny...te pełne namiętności twórczej powodują stan niezrozumiałego zmęczenia... Taki mniej więcej jest aktualny status mojego hobby i związanego z nim blogowania: pogłębiające się niezadowolenie. Nie chce udawać ambitnie przemyślanych epickich przerw w pisaniu bloga, bo takowych nie ma. Jeszcze nie dawno próbowałam walczyć o wielkie treści każdego zdania; ba! słowa nawet.

jeden

...pierwszy i nie ostatni:) ...u k o ś n i k: ...długo się do niego zbierałam (...co niestety stało się normą); a jak się już zebrałam to stosunkowo długo nie mogłam przebrnąć przez tą prostą technikę...pomimo trudności efekt końcowy zadowalający – zdecydowanie pobudzający kolorystyczne fantazje...więc i ukośniki będą kolejne wykonany z koralików toho 11/0 – z a r e z e r w o w a n y