wielokropek – znak interpunkcyjny w postaci trzech umieszczonych obok siebie kropek (…) używany przeważnie na końcu zdania, dla zaznaczenia fragmentów pominiętych
...pominę więc tłumaczenie coraz mniejszej aktywności. Przytaczanie tych samych spostrzeżeń o płynącej zbyt szybko codzienności, o braku światła do zdjęć, o wielu planach, które z równą intensywnością pojawiania znikają w przyszłości pod wspólnym mianownikiem: jutro. Ten, z kolei migiem przekształca się w bliżej niesprecyzowane: potem, kiedyś, innym razem.
Nawet samo dzierganie idzie mooooozoooooolnie...beznamiętnie schodzą z drutów pomniejsze dzianiny...te pełne namiętności twórczej powodują stan niezrozumiałego zmęczenia...
Taki mniej więcej jest aktualny status mojego hobby i związanego z nim blogowania: pogłębiające się niezadowolenie.
Nie chce udawać ambitnie przemyślanych epickich przerw w pisaniu bloga, bo takowych nie ma.
Jeszcze nie dawno próbowałam walczyć o wielkie treści każdego zdania; ba! słowa nawet.
Nie chce mi się też samej siebie przekonywać, że jest to komuś (?) potrzebne.
Potrzebuję dystansu. Biorę urlop od tego miejsca.
Nie zamykam się zupełnie bo wciąż będę zaglądać przez dziurkę w ulubione miejsca, które też kruszeją...
Chętni mogą napisać, służę pomocą lub w miarę moich możliwości inną usługą .
Na koniec tych rozważań chciałam pokazać – w zasadzie to bardziej polecić dwa projekty, z tych które we wspominanych wyżej okolicznościach poczyniłam:
Pierwszym jest projekt AAMU Isabell Kraemer:
Wprowadziłam mu kilka modyfikacji wymuszonych brakiem próbki i chcianych – jak żakard w rękawie. Dziergałam go od sierpnia i ledwo skończyłam na gwiazdkę by mógł stać się prezentem.
Drugi polecam szczególnie: przemyślany w najdrobniejszych szczegółach, nowatorski w formie, o nieprzeciętnie skonstruowanym fasonie, przepełniony skrupulatnym zestawieniem detali!
PINPOINT Asji Janeczek:
Dziękuję.
za wszystko.
Tak, w dobie kciuka z Facebooka pisanie bloga zaczyna być wyzwaniem...
OdpowiedzUsuńnieważne, piękne kolory wplotlas w żakardowy :-)
Życzę powrotu do ciekawości życia i przypływu energii życiowej. Pamiętaj, wszystko mija, nawet najdłuższa żmija :-) do zobaczenia gdzieś :-)
Oba sweterki super i do tego perfekcyjnie wykonane:)
OdpowiedzUsuńjak zresztą wszystkie inne prace
Ja się przymierzam do Pinpoint , ale póki co szukam tłumacza
Pozdrawiam zimowo
Bożena
Żałuję, że Twój blog znika. Bardzo cenię Twoje wyczucie estetyki i podoba mi się Twój styl. Szkoda, że tyle fajnych, dziewiarskich blogów się zamyka. Nie ogarniam tego zjawiska...
OdpowiedzUsuńŻałuję bardzo... Lubiłam tu zaglądać:)
OdpowiedzUsuńMój ulubiony blog o dzierganiu...
OdpowiedzUsuńDziękuję. Za wszystko.
mam nadzieję,że wraz ze słońcem i wiosną znowu zechcesz tu pisać,bo byłoby by szkoda gdybyś zniknęła z blogosfery,fajnie piszesz i przede wszystkim świetnie dziergasz :) dla mnie zawsze jesteś intrygująca i ciekawa:) jednak rozumiem i szanuję Twoją decyzję,pozdrawiam serdecznie aga
OdpowiedzUsuńSzkoda. Uwielbialam tu zaglądać...
OdpowiedzUsuńTo też i mój ulubiony blog...
OdpowiedzUsuńPiękne sweterki, zresztą jak zwykle 🙂Mam nadzieję, że to bedzie tylko urlop🙄
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Jako wierna czytelniczka, jestem przeciwna Twojemu znikaniu stąd! Doceniam Twój talent i to, że nie epatujesz dziewiarskimi bublami, jakich pełno na blogach i fejsbuku. Przemyśl proszę swoją decyzję :)
OdpowiedzUsuńsweterki oba cudne.
OdpowiedzUsuńMam nadzieję, że to tylko urlop i wrócisz jak nabierzesz sił. Jak najbardziej rozumiem zmęczenie blogowaniem, niestety coraz mniej osób czyta i komentuje, coraz więcej jest nastawione na komunikację wyłącznie obrazkową. Pozdrawiam i do przeczytania!
Nie chce mi się też samej siebie przekonywać, że jest to komuś (?) potrzebne.
OdpowiedzUsuńJak widać w powyższych komentarzach jest to komuś potrzebne. Mnie także. Formy manualne i językowe na tym blogu zawsze piękne, przemyślane, staranne. Takie, że pozwalają na chwilę zatrzymać się w tym pędzącym czasie. Życzę oceanu wolnego czasu i radości tworzenia, zwłaszcza na urlopie.
Strzał w 10! Napisałaś z dużą gracją to co stało się prawdą w blogowym świecie. Ale wydaje mi się że płynie to z ambicji, bo nie zadowala nas bylejakość w żadnej dziedzinie twórczej. Mimo wszystko będzie mi brakowało Twoich wpisów. Nie komentowałam już od dawna ale od zawsze lubiłam podziwiać Twoje projekty Aniu. Życzę jednak abyś rozwijała swoje talenty dziewiarskie, a może uda nam się jeszcze spotkać i będę miała okazję na żywo zobaczyć co udało się zrobić. Pozdrawiam serdecznie. Ola.
OdpowiedzUsuńAnia, smutno mi. Tak zawsze czekam na Twój wpis... Ale rozumiem. Coś się zmienia, trzeba to zaakceptować. I tak będę do Ciebie zaglądać.
OdpowiedzUsuńSmutno, że porzucasz naszą dziewiarską blogosferę. Mam nadzieję, że nie na długo. Odpoczniesz, nabierzesz, dystansu, wrócą chęci.
OdpowiedzUsuńA jeśli chodzi o swetry, to w ciemno można wskazać, że są twoje, szare, pięknie dopracowane.
Wszystkiego najlepszego, odpoczywaj:)))
Bardzo żałuję, że próbujesz się z nami pożegnać. Zawsze czekam na Twoje wpisy i na Twoje prace, może doczekam się również na powrót...Ale jeśli tego potrzebujesz, to odpocznij sobie. Do zobaczenia
OdpowiedzUsuńTo jeden z blogów, który bardzo lubię i czekam z niecierpliwością na wpisy. Zwykle nie komentuję bo chyba taka moja natura ale od dawna zaglądam i podziwiam. Mam nadzieję, że to tylko urlop. Pozdrawiam. Aga.
OdpowiedzUsuńCudne projekty, cudne Twoje wykonanie. Już niejedna z nas miała urlop od blogowania...Myślę,że wrócisz niebawem...Zatem do zobaczenia w blogowym świecie za jakiś czas.
OdpowiedzUsuńnie chodzi ,o ilość ale o jakość a Twoje wszystkie projekty są dopieszczone i dopracowane, mam nadzieję że z nadejściem wiosny wróci Ci energia :)
OdpowiedzUsuńKochana, tak tylko napiszę do Ciebie.
OdpowiedzUsuńJa wróciłam, a Ty się żegnasz? Bardzo lubię Twoje wyczucie dzianiny, zdjęcia, wszystko lubię. Do zobaczenia w realu Aniu!
OdpowiedzUsuń